King Kong Blues (F) Punk 'n Roll Pallieter Café Herselt (24-09-2018) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: Pallieter Café info band: King Kong Blues © Rootsville 2018

Vandaag was de beslissing van concert keuze simpel. Na een overvloedig weekend in allerlei opzichten kozen we gewoonweg voor het concert dat het kortste in afstand lag. Ook geen jazz om voor de hersenspinsel enig rust in te bouwen en dus gewoon weg te gaan voor rock 'n roll. Zo komen we uit bij het uit Bordeaux afkomstige trio 'King Kong Blues" die hun tenten hadden opgeslagen bij den Hans van "Pallieter Café" te Herselt. De analyse over dit trio is vrij simpel te noemen. Eerst hebben we gitarist Gino 'Le King', vervolgens is er zanger en frontman Alex, 'Le Kong' en het rijtje wordt afgesloten met 'batteur' Gilou, 'le Blues'. 'King Kong Blues' dat is 'dirty & wild' rock n' roll die van Robert Johnson tot Jon Spencer gaat! Vorig jaar brachten ze hun album 'Make Rock 'n Roll Great Again'.

Met de gedachte dat we ons zouden ontspannend kunnen neervlijen aan den toog kregen we al vlug de indruk dat we het vanavond eens bij het verkeerde eind zouden hebben. Deze Fransosen openden in hun beste Frans met "La Nuit" en al meteen gingen we op zoek naar de obligate earplugs. Rock 'n roll? pure punk begot. Nummers als "Kings of Clowns" en het totaal omgevormde "Hoochie Coochie Man" van Willie Dixon maakte iedere vorm van conversatie onmogelijk. Laat staan dat we er een sensuele dans bijkregen. Je kon dit trio best gaan vergelijken met de beginjaren van de 'Legendary Shack Shakers' toen J.D.Wilkins nog in zijn obscure zuiderse periode verkeerde.

Van de covers tot hun eigen originals, van hun wilde en brute punk 'n roll tot de composities waarvan je al eens de woorden in een andere vorm had gehoord, wetend hoe je de controle over elk refrein in ongeveer 3 minuten kunt beëindigen. Hun repertoire wordt voornamelijk in hun eigenste moedertaal gezongen en dit maar goeds ook want de bindteksten die als probeersel er werden ingelast klonken zoals een wartaal, alsof Yves Leterme het nationale volkslied ging brengen.

Een nummer als "Ma Soeur" klonk zeker al niet als een "Soeur Sourire" maar op luidkeels geschreeuw dat iedere vorm van een sing-a-long gewoonweg overbodig maakte. De "Orange' versterkers stonden gewoonweg op het maximum en dit was dan een beetje spijtig want er waren zelfs enkele aanvaarbare rifjes tussen te horen. De brullende stem van Alex 'Le Kong' maakte dat Hans volledig uit de bol ging en de tafel met het groene laken als dansvloer ging gebruiken. Van "Café Biljart" was er dus ook al geen sprake meer.

Tegen de klok van tienen werden we dan uit ons lijden verlost en gingen de oordopjes terug uit...tot Hans nog eens die van "King Kong Blues" kwam aan te manen om een bisnummer te brengen. Où sont les fliques quand on avez besoin d'eux... Plots hoorden we een dof geluid en leek het of het plafond hier in het "Pallieter Café" kwam te begeven onder het onnoemelijk teveel aan decibels. Niks van aan hoor, het was gewoon Chuck Berry die na het horen van zijn "No Particular Place To Go" zich gewoon kwam om te draaien in zijn graf ;-). Suzanne die was gewoonweg in de auto blijven zitten tot de rust hier in Herselt was weergekeerd alvorens dit etablissement te betreden en nadat ze ons kwam te begroeten klonk het antwoord in koor...wa sei ze! Luid? misschien of voor ons tijd om een kamer in het rusthuis te reserveren, de Spa in een glas was ondertussen gewoonweg verandert in RON. Cheers!